Það eru ansi margir sem líkja stjórnmálamönnum við leikskólabörn í hinum ýmsu fjölmiðlum, síðast heyrði ég þetta í fyrradag í morgunþætti Bylgjunnar. Hegðun þingmanna á Alþingi okkar Íslendinga hefur líka í gengum tíðina verið líkt við sandkassaleik.
Fullyrðingar eins og "þeir þrasa eins og leikskólabörn" eða "þeir eru alltaf í þessum sandkassaleik" heyrast oft og þegar ég heyri þessa þvælu þá veit ég að sá sem lætur þetta út úr sér hefur ekki hundsvit á því sem hann/hún er að tala um.
Leikskólabörn eru ekki síþrasandi og sjaldnast ALLTAF í sandkassaleik. Ef þau leika sér í sandkassa eru þau að skapa eitthvað eða endurgera það sem þau skilja ekki sem hjálpar þeim að skilja s.s eins og ýmisa verkfræðiþætti í byggingarlist, stærðfræði eða þyngdarlögmálið.
Það er VIT í því sem börnin gera í leik, þau læra í gegnum hann en það eru bara fæstir sem skilja það og básúna því út um allt að ÞRAS á þingi sé það sama og uppgötvunar og námsferli barna í leikskólum.
Þó tilgangurinn með þessum klisjum, sem ég nefndi hér í byrjun, sé að lítillækka þingmenn þá snýst vopnið í höndum þess sem notar svona léleg rök, því þau sýna heimsku og fáfræði þess sem malar hugsunarlaust.
